فاتحان دروازه های بدون دروازه بان

نقدی بر گفته های خسرو معتضد

فاتحان دروازه های بدون دروازه بان

سئودا ائل قیزی

مدتی است که همه روزه بعد از بخش 30/20 برنامه‌ای تحت عنوان«پلی به گذشته» از شبکه دوم سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش می‌شود. این برنامه در حقیقت تریبونی است انحصاری در اختیارجناب « خسرو معتضد» تا ایشان بصورت متکلم وحده به بررسی وواکاوی رویدادهای تاریخ معاصر ایران بپردازند.

در چند روز اخیر بحث این برنامه به رویدادهای سالهای 1324 و 25 شمسی و فرقه دموکرات آزربایجان اختصاص داشت. جناب معتضدـ مطابق روال گذشته ـ با شیوه و ادبیات خاص خود شروع به سخنرانی کردند. خلاصه و چکیده‌ی تحلیل ایشان در مورد فرقه دموکرات آ زربایجان این بود که جنبش مزبور جریانی خائن و مزدور بوده که تمامی امور آن توسط بیگانگان تنظیم و اداره می‌شده است. جناب معتضد در تحلیل خود کوچکترین درصدی به نقش مردم آزربایجان درایجاد این جنبش در راستای مبارزه با ظلم و تبعیض حکومت مرکزی و خوانین قائل نشدند و این جنبش را خالی از هر گونه مضامین عدالت طلبی، آزادیخواهی و ظلم‌ ستیزی دانستند. البته ایشان تمامی مطالب بالا را عیناً بز بان نیاوردند اما برداشت کلی از صحبتهای ایشان چنین بود.

در این میان افردی که نظراتی بر خلاف تحلیل‌های جناب معتضد را دارند و بر خلاف ایشان این امکان برایشان فراهم نمی‌شود تا نظرات خود را از طریق رسانه تلویزیون بیان کنند به ناچار به سایت اینترنتی جناب معتضد مراجعه می‌کنند تا مخالفت خود را با تحلیل‌های ایشان بیان کنند. جناب معتضد با مشاهده تحلیل‌هایی بر خلاف تحلیل های خود به سختی آشفته و خشمگین شدند و در برنامه‌ی روزِ بعد خود با ادبیاتی خاص به آنها حمله کرده و اظهار داشتند که: افراد مزبور هیچ چیز از تاریخ نمی‌فهمند!» و یا اینکه فرمودند: «اگر عرضه دارید این حرفها را در بازار تبریز ودر میان بازاریان بزنید! و ...»

همگان به خوبی واقف‌اند که صدا و سیمای جمهوری اسامی رسانه‌ای است که اگر چه خود را « رسانه ی ملی» می‌داند اما درواقع انحصاراً در اختیار افردی قرار می گیرد که نظرات و افکار آنها کاملاً همسو با حکومت باشد. در طی سالهای اخیر برخی از افراد از این موهبت و امتیاز ویژه بهره ‌مند گردیده‌اند تا به نحوی مناسب از امکانات رادیو وتلویزیون برای بیان نظرات خود استفاده نمایند. .حجت الاسلام قرائتی ـ از ز مانی که نگارنده خاطر دارد- عصر پنجشنبه‌ها در شبکه یک سیما «درس اخلاق» می دهد. سخنرانی‌های آقای حسن رحیم پورازغدی چند سالی است که عصر هر جمعه از شبکه یک پخش می شودو اخیراً نیز این « رانت » در اختیار جناب معتضد قرار گرفته است تا هرروز در پربیننده‌ترین زمان، حداقل 15 دقیقه وقت داشه باشد تا نظرات و تحلیل‌های خود را درباره تاریخ معاصر ایران ارائه کند، ضمن آنکه همواره در سایر برنامه‌های صدا و سیما ـ‌از جمله برنامه‌های صبحگاهی‌ـ نیز به عنوان پژوهشگر و مورخ حاضر می شود.

به زعم حقیر، جدا از اینکه حضور اینگونه چنین افرادی در صدا وسیما و ارائه تحلیلهایی کاملاً یطرفه در موضوعاتی مانند دین، سیاست و تاریخ مانع از تضارب آرا و افکار شده و باعث مخفی ماندن چهره حقیقت و واقعیت می شود، آفت دیگری نیز دارد و آن اینکه، چنین افرادی دچار توهم «خود بزرگ بینی» و اعتماد به نفس کاذب می‌گردند. کافی است به چند برنامه این آقایان - بویژه جناب ازغدی وجناب معتضد – نگاه کنید. چنان با تکبر خاصی صحبت می‌کنند که گویی فقط ایشان هستند که از موضوع مورد بحث سر در می‌آورند و دیگران ـ علی ا لخصوص مخالفان ـ هیچ شناخت و فهمی ندارند.انگار فقط ایشانند که صاحب تفکر و منطق هستند و مخالفان مشتی افراد بی سواد، ساده لوح و یا فریب خورده میباشند. جناب ازغذی چنان بر غرب و لیبرالیسم می‌تازد که گویی تمامی فلاسفه و اندیشمندان غرب دست تسلیم را در برابر وی بالا برده‌اند، و جناب معتضد چنان یکسویه و متکبرانه به وقایع تاریخی می پردازد که انگار منابع معتبر تاریخی همان چند کتابی هستند که ایشان به آن استناد می کنند. ( جالب اینجاست که مطالب همان چند کتاب را نیز بصورت گزینشی انتخاب می‌کنند). انگار از نظر ایشان آن کتابهایی که توانایی عبور از فیلتر ممیزان وزارت ارشاد اسلامی و در نتیجه امکان انتشار ندارند در زمره منابع معتبر تاریخی محسوب نمی‌گردند.

به وجود آمدن چنین وضعیتی کاملا طبیعی است. زمانی که افراد و تفکرات خاصی امکان استفاده از رسانه‌ی فراگیر تلوزیون را پیدا می‌کنند و مخالفان آنها به هیچ وجه، امکان بیان نظرات خود را در این رسانه ندارند، طبیعی است که امثال جناب معتضد خود را علامه دهر بدانند و مخالفان خود را نادان و فریب‌خورده بنامد. آیا اگر مخالفان جنابان ازغدی و معتضدی نیز در شرایطی برابر و یکسان با ایشان بودند و مانند آنها به دور از هر گونه تهدیدی (تعقیب توسط نیروهای امنیتی، زندانی شدن و ...) فارغ البال قادر به ارائه نظرات خود بودند، آیا این عالیجنابان قادر بودند تا چنین یکه‌سوار میدان باشند؟

به هر حال به نظر میرسد تا زمانی امکانی مناسب برای دگراندیشان به منظور ارتباط مناسب و گسترده با افکار عمومی ایجاد نشود، امثال جناب معتضد دروازه ها‌ی بدون دروازه‌بان را فتح خواهند کرد.